12 mei

Vroeg op. We hadden rekening gehouden met een ‘roerige’ nacht, maar de mede hotelgenoten en de klanten van de frango frito tent onder ons hebben we helemaal niet gehoord. Goed geslapen.
We willen naar Juazeiro en hebben verschillende route opties. De kortste is een dun wit streepje op de kaart. Met onze eerdere ervaring in ons achterhoofd toch maar eerst even checken bij de locals. Op 4 plekken geïnformeerd, 4 verschillende adviezen. De laatste groep mannen haalt er een route expert bij. Zijn conclusie is duidelijk: niet doen. We zijn overtuigd: alternatief zo gevonden.
Tijdens onze lunch in een park, ontmoeting met Filippe, een hele blije knul, ‘diamantje’, of zoals ze hier zeggen; “ele e especiale”. Mooie formulering.
Onderweg:
Asfalt a la gatenkaas, Johnny kon zich weer uitleven.
Ieder stadje, hoe klein ook, heeft een kerk, meestal het mooiste en best afgewerkte gebouw in de omgeving.
Veel kunstjesmakers; op de fiets, op een paard.
Tijdens een bakkie informeren we naar de uitslag van formule 1, Max derde, super. Die blijkt trouwens heel populair te zijn in Brazilië. De koffie krijgen we, gratis, van de vriendelijke uitbater, zoals wel vaker overigens. Aardige lui die brazzies.
‘s Avonds een hotel in Juazeiro, pal aan de rio Sao Francisco met een prachtig uitzicht over het water en de skyline van Petrolina, de stad aan de andere kant.
Na een wandeling langs de rivier, gegeten bij een tentje met live muziek. Sfeertje!