15 mei
15 Mei 2019 | Brazilië, Barra do Garças
Nieuwe poging in Parc Nacionale Catimbau. Met gids. We vinden er een in t dorpje. Eerst 9 km via gravel (uiteraard met butsen, bulten en gaten), dan een wandeling, werkelijk prachtig! Uitzicht, super. Het park is 62.000 hectare groot maar we hebben het gevoel heel Brazilië te kunnen zien. Zo mooi! Prehistorische bergen, flora, fauna, en een indrukwekkende stilte. Geweldige ervaring. Wij kennen een paar woordjes Portugees, Luciano spreekt nauwelijks Engels, maar we begrijpen elkaar.
Twee uur gewandeld, en weer terug met de auto. Wat voetbalinfo uitgewisseld. Luciano is fan van Ajax, de verloren halve finale tegen Tottenham zit hem behoorlijk dwars (Lucas, die de 3 goals maakte, komt trouwens ook uit Sao Paulo). We hebben hem ook nog even fijntjes herinnerd aan het WK in 2014 en de ‘man van glas’. Die kende hij nog wel....
Door naar Caruaru. In het donker op zoek naar een slaapplek, valt niet mee Navigatie helpt wel maar is niet zo nauwkeurig. Drukke en grote stad bovendien, paar keer vragen, uiteindelijk gevonden. Erg behulpzaam, onze gastvrouw; wat willen we eten, en waar? Ze belt wel even en brengt ons naar t restaurant. Daar krijgt het personeel de instructie goed voor ons te zorgen. Lekkere hap, iets typisch uit deze streek. En espresso!
Nog een ommetje, langs een dojo waar jiu jitsu les wordt gegeven. Praatje met de leraar, uitnodiging om mee te doen (we slaan eens over) en uitgebreide info over de sport. Willen ook van alles over ons weten (waar komen we vandaan, wat doen we hier, hoe lang blijven we, etc.), met ons op de foto, vrienden op Facebook, reistips, we komen bijna niet weg.
Nog wat drinken dan terug naar t hotel. John krijgt daar nog een obstler (?) van zoonlief, die ook aanbiedt ons morgen naar t museum te brengen.
Trusten.
Twee uur gewandeld, en weer terug met de auto. Wat voetbalinfo uitgewisseld. Luciano is fan van Ajax, de verloren halve finale tegen Tottenham zit hem behoorlijk dwars (Lucas, die de 3 goals maakte, komt trouwens ook uit Sao Paulo). We hebben hem ook nog even fijntjes herinnerd aan het WK in 2014 en de ‘man van glas’. Die kende hij nog wel....
Door naar Caruaru. In het donker op zoek naar een slaapplek, valt niet mee Navigatie helpt wel maar is niet zo nauwkeurig. Drukke en grote stad bovendien, paar keer vragen, uiteindelijk gevonden. Erg behulpzaam, onze gastvrouw; wat willen we eten, en waar? Ze belt wel even en brengt ons naar t restaurant. Daar krijgt het personeel de instructie goed voor ons te zorgen. Lekkere hap, iets typisch uit deze streek. En espresso!
Nog een ommetje, langs een dojo waar jiu jitsu les wordt gegeven. Praatje met de leraar, uitnodiging om mee te doen (we slaan eens over) en uitgebreide info over de sport. Willen ook van alles over ons weten (waar komen we vandaan, wat doen we hier, hoe lang blijven we, etc.), met ons op de foto, vrienden op Facebook, reistips, we komen bijna niet weg.
Nog wat drinken dan terug naar t hotel. John krijgt daar nog een obstler (?) van zoonlief, die ook aanbiedt ons morgen naar t museum te brengen.
Trusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley